Bruggedicht Beukelsbrug

Aan een pijler van de Beukelsbrug bij de Spangesekade richting de Van Nellefabriek, is het bruggedicht .broodkruim van Dean Bowen sinds 5 mei te bewonderen.
Het is onderdeel van  open/dicht_bruggedichten waarin de route Poëzie langs de Schie vorm krijgt. Het bruggedicht is een combinatie van poëzie met beeldend werk komend uit de streetart.

Het werk van nationaal en internationaal actieve kunstenaarsduo Bier en Brood aan de Beukelsbrug is een visuele interpretatie van het gedicht. Je ‘leest’ het werk vanaf het gedicht aan de bruggepijler van links naar rechts, net als het gedicht. In onderstaande clip luister je naar het gedicht en zie je de totstandkoming van het eerste, voornaamste deel. Een tweede wand die de schildering spiegelt maakt de poëtische schildering tot een geheel bij de onderdoorgang van deze brug.

De allerbeste beleving heb je natuurlijk ter plaatse, bij de Beukelsbrug, Rotterdam. Hier vind je de route.

Het Gedicht

.broodkruim

we laten achter om vooruit gestuwd te worden
ontwaren nieuwe versies van onszelf achter de onrust van een horizon

grondstof om de afstand die wij werden te dichten

wat overblijft is de lach, een doffe herinnering
een echo in de krommingen van een eclectische bouwzucht

ik beloof je dit:

wat ik liefheb, breek ik in tweeën om het met je te delen,
maar ik wacht niet

wat ik achterlaat stuwt mij voorwaarts
met de heimwee naar een toekomst die ik nog niet thuis kan noemen.

Over Dean Bowen

Bowen zegt over zijn gedicht .broodkruim:

Het gedicht is een inversie van het idee dat alles wat we achterlaten om te groeien als mens, als een spoor van broodkruimels achter ons ligt als ware het een route om terug te vinden wie we eens waren. Iedere stap vooruit erodeert de versie van onszelf die we voorheen als onszelf herkende, maar dit zou niet een rouwig proces moeten zijn. Feitelijk roept het gedicht op om de potentie van hetgeen dat in het verschiet ligt te herkennen of erkennen als wie we aan het worden zijn. Daarbij in acht nemend dat er in ons de behoefte schuilt dat pad niet in ons eentje te bewandelen, maar met zij die wij koesteren en liefhebben. Wetende dat lang niet alle relaties duurzaam genoeg zullen zijn om deze weg te overleven.

Bowen is een geëngageerd schrijver en performer.  Hij publiceerde de bundels Bokman (2018) en Ik vond geen spoken in Achtmaal (2020), en werd voor zijn debuut genomineerd voor de C. Buddingh’ prijs. In 2019 volgde de benoeming tot stadsdichter Rotterdam 2019-2020.

Hij zet poëzie in om de rol die samengestelde identiteit speelt in onze maatschappij te onderzoeken en om ‘die meerstemmigheid te kunnen vangen’. (bron website Bowen)  Hij heeft een achtergrond in Spoken Word en zoekt de grenzen van de taal op ‘en het grensgebied op tussen de traditionele letteren en de spoken word; ik ben een hip hop kid.’

Dit bruggedicht werd mede mogelijk gemaakt door Gemeente Rotterdam, J.E. Jurriaansestichting, Steunfonds Pictoright, CBK Rotterdam, Mij. tot Nut van t Algemeen Rotterdam, Doornbos BV, Rotterdamsedichters.nl, Quist Wintermans Architecten. Het bruggedicht is een samenwerking met Hiphopinjesmoel / Rewriters010 en Filmproductie van Het Videobureau van Koen Samson. Open/ dicht_bruggedichten is een project van Stichting de Zoek naar Schittering.