3 vragen aan Hulya Yilmaz

Op woensdag 24 april werd de herplaatsing van For you my love © (2003) van Hulya Yilmaz feestelijk gevierd op de nieuwe locatie aan de Westerkade. BKOR stelde de Rotterdamse kunstenaar drie vragen over de sculptuur, die jarenlang bij de entree van Museum Boijmans Van Beuningen stond. 

De sculptuur lijkt niet direct te verwijzen naar de realiteit, hoewel je in de grillige, organische vormen bijvoorbeeld natuurlijke groeiprocessen zou kunnen zien. Daarmee lijkt het alsof het uit zichzelf is ontstaan. Kun je iets vertellen over de manier waarop je dit werk hebt gemaakt?
De natuur is altijd het uitgangspunt in mijn werk. De elementen aarde, water, lucht en wind zijn steeds terugkerende onderwerpen. In de periode dat ik gevraagd werd voor deze opdracht, was ik al een tijdje bezig met lucht. Oftewel: lucht vormgeven. Lucht om ons heen, tussen ons en in ons. Aangezien ik geen voldoening kan halen uit werken naar de realiteit, omdat ik niet geloof in objectieve werkelijkheid. En wetende dat alles in realiteit met onszelf staat, kleur ik het met het heden. Zoals ik al zei: door die grote fascinatie voor natuur, stop ik elementen in mijn werk die je altijd in de natuur terug kunt vinden. Dus ook in het werk For you my love ©. Ik wil niet alles voorkauwen. De kijker heeft de vrijheid om van alles in te zien, of niet. Je wordt als het ware uitgenodigd om te kijken, eromheen te lopen en zelf in te vullen.

Dit beeld, bestemd voor de ingang bij Museum Boijmans, was je eerste opdracht voor een buitenbeeld. Met de keuze voor brons wijkt het werk qua materiaalgebruik af van de rest van je oeuvre, dat veelal bestaat uit licht materiaal zoals polyester, tour en rubber. Welke invloed hebben deze omstandigheden van de opdracht gehad op de keuzes bij het maken van dit werk?
Polyester is maar een klein deel van wat ik doe of gedaan heb. Ik ben materiaalfreak. Ik heb ook beelden gemaakt van cement, ijzer en gips, ook in combinatie met andere materialen. Ik vind het een uitdaging om met alle mogelijke materialen te werken. Er vooral dingen mee doen die juist het materiaal een beetje ontkennen. Ik houd van geploeter, soms zelfs van momenten van frustratie en onmacht… Op zoek naar grenzen van het net niet of net wel aankunnen. Inderdaad, met brons had ik nooit eerder gewerkt. Om een werk te maken voor een openbare ruimte moet het weers- en vandalismebestendig zijn. En in mijn geval: wat als een schoolklas met kinderen op het werk zou klimmen? Dat was natuurlijk niet de bedoeling, maar het zou geen probleem mogen zijn als het toch gebeurde. En aangezien ik per se zelf het origineel wilde maken, een op een, was op dat moment brons voor mij hét materiaal. Ik had destijds met Rensco van Wees van Bronsgieterij Bogart informatie ingewonnen over wat wel of niet kon, en wat de minimale dikte moest zijn om toch goed te kunnen gieten in brons. Minimaal aan materiaal, maximaal aan bereik. De bakstenen muur bij de entree van Museum Boijmans vind ik prachtig. Daarom heb ik het donkere patina van brons gekozen, geïnspireerd op donkere Afrikaanse beelden, zodat die bakstenen architectuur goed zichtbaar zou blijven.

Je hebt het werk opgedragen aan je moeder met de titel For you my love. Hoe kijk jij naar de persoonlijke achtergrond, die een steeds grotere rol lijkt te spelen in veel hedendaagse kunst? Is die volgens jou relevant voor de interpretatie van kunst?
Je persoonlijke achtergrond speelt altijd een rol, in alles wat je doet. De vraag of je dat ook zichtbaar wil maken in je werk, is aan de kunstenaar zelf. Naar mijn idee is het totaal niet belangrijk voor de interpretatie van kunst. Voor mezelf geeft het een extra motivatie om het te maken. Het is een manier hoe ik in het leven sta.

Bezoek de website van BKOR voor meer informatie over dit kunstwerk.