Kunst in onze tunnel

Everything is possible

Team Publieke Werken licht uit de ruim 670 makers van Publieke Werken graag vier fotografen uit die in hun werk een alledaagse werkelijkheid bijzonder maken. Die de schoonheid van het alledaagse laten zien. Everything is possible – het thema van Publieke Werken dit jaar- hoeft niet altijd groots en meeslepend te zijn. Maar kan ook gaan over hoop, over de jeugd, over verlaten plekken waar alles ooit misschien mogelijk leek. Terwijl Rotterdammers van Noord naar Zuid en van Zuid naar Noord in hun alledaagse ritme zich voortbewegen door de tunnel, krijgen zij een roltrapmoment cadeau waarbij zij even weggevoerd worden van het hier en nu naar  een andere sfeer of moment. Kunnen ze zich afvragen wie of wat ze zien en zullen ze als ze uit de tunnel komen misschien net met een andere blik -namelijk met de blik van een fotograaf- naar hun omgeving en de mensen kijken.

Video gemaakt door Marieke van der Lippe

Khalid Amakran (’91) zag de stad veranderen in een film of muziekvideo als hij met z’n oordopjes in van thuis in Spangen naar school liep. Buurten aan de rand van de stad werden vaak probleemwijken genoemd, maar zo heeft hij dat zelf nooit ervaren. Het beeld dat over zijn wijk en wijken zoals de zijne wil hij nuanceren met oprechte interesse in de mens.

De beelden uit deze serie zijn een overzicht van de afgelopen tien jaar dat hij als fotograaf actief is, gemaakt in opdracht voor onder andere de wekelijkse rubriek ‘Jong!’ die hij drie jaar lang voor het NRC Handelsblad maakte, het HipHopHuis of vrij werk.

Sylvana Ansu brengt plekken op een conceptuele manier in beeld en bevraagt hiermee de gebruikelijke beeldvorming hiervan. Kleuren en vormen worden een nieuwe visuele taal met oog voor detail en scherpe representatie van architectuur.

Utopia – De term Utopia suggereert een ideale, levendige gemeenschap, waar iedereen graag zou willen thuiskomen of verblijven om zijn hoofd leeg te maken. Ik keek er erg naar uit om ‘Utopia” en de inwoners te ervaren. Maar toen ik daar aankwam, voelde het alsof ik een verlaten filmset betrad die nooit zou worden geproduceerd.

Utopia bleek een eenzame plek te zijn waar men geen vreemde uitnodigde voor een kop koffie. In Utopia keken de mensen achterdochtig naar een reiziger. Utopische eigendommen waren privé en winkels vermeldde de verkoop van wapens. Utopia was geïsoleerd. Utopia was sereen en angstaanjagend tegelijk. Hoewel ik me tijdens mijn verblijf onveilig en rusteloos voelde, voelden de foto’s die ik nam oprecht aan.

Frank Hanswijk is een Rotterdamse fotograaf. Hij ontwikkelde zich breed met werk in journalistiek, reclame, theater en architectuur. De laatste jaren concentreert zijn werk zich steeds meer op architectuur en landschap. Hij benadert de architectuur niet als object maar als plek waarin de mens, al dan niet op de foto aanwezig, een cruciale rol speelt. Naast werk in opdracht en ander vrij werk, wijdt Frank Hanswijk zich momenteel aan een meerjarig project over de Rotterdamse wooncultuur ‘Waar woont je huis?’.

ONE HIT WONDERS – De foto’s in deze serie hebben zo op het oog niets met elkaar te maken. Toch is er iets wat ze verbindt. Ze laten zien dat de werkelijkheid vreemder en mystieker is dan we soms door hebben.

Een zwembad zonder water laat ons de zinderende hitte van Cordoba voelen. De grauwe gevel van een bowlingbaan brengt ons vanuit een morsig Roubaix in contact met de kosmos. Bedrijventerrein Spaanse polder leidt ’s nachts een geheimzinnig tweede leven. Een overleden natuurvorser leeft als cut-out verder, voor altijd de de natuur vereeuwigend met zijn camera.

Florine van Rees is een intuïtief beeldmaker, constant op zoek naar een kleurenspel in het dagelijkse leven op verschillende plekken en de menselijke aanraking van dien. Haar eerste fascinatie zijn kleuren, maar meteen daarna gaat zij ook op zoek naar het verhaal achter de personen die zij tegenkomt op reis, maar net zo lief in Rotterdam zelf.

Marseille ‘21 – Een aantal jaar geleden heeft van Rees Marseille haar hart gestolen, waar ze twee maanden geleden naartoe terugkeerde en deze fotoserie kon afronden. Een serie die juist in de Maastunnel zo goed past, omdat de connectie met Rotterdam niet te missen is. Karakter, meeslependheid, spontaniteit, een rauw randje en een unieke uitstraling. De warmte die van deze beelden komt neemt ons mee naar de Zuid Franse havenstad en nodigt ons uit voor meer.”